|
ΚΡΟΚΕΑΙ
( Κροκεάτης ), ένα χωριό της Λακωνίας στο δρόμο από την Σπάρτη προς
το Γύθειο - ποιό κοντά στο Γύθειο - που φημίζεται για τα μαρμάρινα λατομεία
του. Ο Παυσανίας περιγράφει το μάρμαρο ως δύσκολο να κατεργαστεί, αλλά
επεξεργασμένο είναι πολύ όμορφο
και χρησιμοποιείται για
διακόσμηση ναών, λουτρών και βρυσών
/ σιντριβανιών. Στην είσοδο
του χωριού υπήρξε ένα μαρμάρινο άγαλμα
του Δία Κροκεάτη, ενώ
στα λατομεία ήταν στημένα χάλκινα
αγάλματα των Διοσκούρων . (Παυσανίας. ΙΙΙ. 21. § 4.)
Το ποιό φημισμένο από τα λουτρά της Κορίνθου
ήταν διακοσμημένο με μάρμαρο από τα λατομεία των Κροκεών. (Παυσανίας
ΙΙ. 3. § 5.)
Αυτά τα λατομεία έχουν ανακαλυφθεί από τη Γαλλική Επιτροπή δύο μίλια
νοτιοανατολικά από τα Λεβέτσοβα. Κοντά στο χωριό έχουν βρεθεί και μερικά
κομμάτια μαρμάρου, πιθανώς
τα υπολείμματα του αγάλματος του
Δία Κροκεάτη .
Ένα μνημείο / πλάκα της
λατρείας των Διοσκούρων, που αντιπροσωπεύει τους δύο Θεούς με τα άλογά
τους και που έχει από κάτω μια λατινική επιγραφή, υπάρχει ακόμη σε αυτό
το μέρος.
Το μάρμαρο σε αυτά τα λατομεία
είναι πράσινος πορφυρίτης. Αν και δεν ήταν κατάλληλο για την κατασκευή
Ελληνικών ναών, υπερεκτιμήθηκε από τους Ρωμαίους
οι οποίοι χρησιμοποίησαν εκτενώς διάφορα είδη μαρμάρου για τη
διακόσμηση των κτιρίων τους. Ως εκ τούτου είναι πιθανό ότι το μάρμαρο
που υπερεκτιμήθηκε από
τους Ρωμαίους και συχνά
αναφέρετε με το όνομα «Λακωνικό»
να ήταν αυτός ο πράσινος πορφυρίτης από τις Κροκεές . Τα λατομεία
δε που ανοίχτηκαν από τους Ρωμαίους κοντά στον Ταΰγετο, που αναφέρει
ο Στράβων ( Strabo VIII. σελ.
367), ήταν αυτά των Κροκεών.
(Description de La Moree, Gιognosie, Τόμος
ΙΙ. PT ΙΙ.
σελ. 129 , Leake, Peloponnesiaca, σελ.
170, Curtius, Peloponnesos, Τόμος
ΙΙ. σελ. 266. ]
Η μετάφραση
του παραπλεύρως αγγλικού κειμένου από τον Δημήτρη Κατσέτο
|
|
CROCEAE
(Krokeai: Eth.
Krokeates), a village of Laconia on the road from Sparta to Gythium,
and near the latter place, celebrated for its marble quarries. Pausanias
describes the marble as difficult to work, but when wrought forming
beautiful decorations for temples, baths, and fountains. There was a
marble statue of Zeus Croceates before the village, and at the quarries
bronze statues of the Dioscuri. (Paus. iii. 21. § 4.) The most celebrated
of the Corinthian baths was adorned with marble from the quarries at
Croceae. (Pans. ii. 3. § 5.)
These quarries have been discovered by the French Commission two miles
SE. of Levιtzova; and near the village have been found some blocks of
marble, probably the remains of the statue of Zeus Croceates.
A memorial of the worship of the Dioscuri at this place still exists
in a bas-relief, representing the two gods with their horses: beneath
is a Latin inscription. The marble in these quarries is green porphyry;
and though not suitable for Grecian temples, it would be greatly prized
by the Romans, who employed extensively variegated kinds of marble for
the decoration of their buildings. Hence it is probable that the marble
celebrated by the Romans under the name of Laconian was this green porphyry
from Croceae; and that it was the quarries of this place which, Strabo
says (viii. p. 367), were opened by the Romans at Taygetus. (Description
de la Morιe, Gιognosie, vol. ii. pt. ii. p. 129; Leake, Peloponnesiaca,
p. 170; Curtius, Peloponnesos, vol. ii. p. 266.]Dictionary of Greek
and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD)
Dictionary
of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD)
From: http://www.perseus.tufts.edu
|