ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ    ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

O Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στις Κροκεές της Λακωνίας το 1912. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές εγκαταστάθηκε στην Αθήνα γιά να σπουδάσει νομικά. Τον εχασε, όμως, γρήγορα η «θέμιδα», γιατί τον επιασε στα δίχτυα της η λογοτεχνία και κυρίως η ποίηση. «Δεν ήταν καμωμένος γιά δικηγόρος αλλά για ποιητής», γράφει ο Γιάννης Κορδάτος. Από το 1942 ως το 1944 συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, οργανώθηκε στο ΕΑΜ και γράφτηκε στο ΚΚΕ. Σταδιοδρόμησε ως ιδιωτικός υπαλληλος και ως δημοσιογράφος από το 1947.

Το 1948 γνωρίστηκε με τον Αγγελο Σικελιανό, φίλο του μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1958, μετά το ταξίδι του στη Ρωσία κυκλοφόρησε το βιβλίο του Ο ένας από τους δύο κόσμους, με αφορμή το οποίο κατηγορήθηκε (μαζί με τους Γιάννη Ρίτσο και Μάρκο Αυγέρη) για παράβαση του Ν.509. Το 1949 εξέδωσε το λυρικό δοκίμιο Δυο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου, εξαιτίας του οποίου διαγράφτηκε από το ΚΚΕ και απομακρύνθηκε από το περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα, στο οποίο ήταν τότε διευθυντής. Στα χρόνια της δικτατορίας βρέθηκε έξω, απ' όπου βοήθησε με όλες τις δυνάμεις του για την ανάσταση και πάλι της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

O Βρεττάκος είναι γεννημένος ποιητής. Τιμημένος δυό φορές με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, έχει κατακτήσει τη θέση του στη νέα ποίηση, και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της μεταπολεμικής κοινωνικής ποίησης.
«Ποιητής της έλεύθερης φαντασίας - γράφει o Μιχ. Περάνθης - αφήνεται σε λυρικές ονειροπολήσεις, άλλοτε στους κανόνες της μετρικής, και, συχνότερα, σε ρυθμική διαδοχή στίχων... Ιδιοσυγκρασία ευαίσθητη, φύση συναισθηματική και γνήσια λυρική, τυλίγει τα γραφτά του με μια διάχυση τρυφερότητας, δίνοντας τους το άπλωμα, το γύρισμα και την ελαστικότητα της φαντασίας τους».

O Βρεττάκος είναι πολιτικά στρατευμένος στην αριστερά, αλλά μένει πάντα ελεύθερος άνθρωπος και δεν διστάζει, πολλές φορές να πει τη γνώμη του για τα παραστρατήματα της παράταξής του. Το πηγαίο θρησκευτικό αίσθημα που διαχέεται σ' ολόκληρη την ποίησή του, δίνει στην αγωνιστική του διάθεση μιά δραματική έξαρση, γιά έναν καλύτερο κόσμο, γιά μιά ειρηνική συμβίωση, για μια κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Τραγούδησε, όσο κανείς άλλος την ειρήνη και την αγάπη, και συνεχίζει να μάχεται αδιάκοπα για τα ιδανικά του με μιάν αγνότητα κι ένα γνήσιο ανθρωπισμό, που βαθύτατα μας συγκινεί. Κι έχει δίκιο ο Γιάννης Κορδάτος που τον αποκαλεί κήρυκα μιας παγκόσμιας συναδέλφοσης.
«... Oραματίζεται την παγκόσμια συναδέλφοση και με τις χορδές της λύρας του ψάλλει τραγούδια του ανθρωπισμού».

O Νικηφόρος Βρεττάκος μπορεί να θεωρηθεί ο πολυγραφότερος της γενιάς του. Εξέδωσε πάνω από 15 ποιητικές συλλογές, και αρκετά πεζά έργα. Σε όλα αυτά, τα έργα του, τη λυρική ευφορία συντροφεύει πάντα η ποιητική ευαισθησία, που δείχνει την ψυχική του ευπάθεια και τον βαθύτατο ανθρωπισμό του, μα σύγχρονα και την αγανάκτησή του στην κάθε κοινωνική αδικία της εποχής μας.

Η αγάπη του ποιητή προς τη γενέθλια γη, που αποτελεί και την ανεξάντλητη δεξαμενή των εμπνεύσεών του «δεν αποτελεί υπερβολή - όπως σημειώνει ο Μ.Γ. Μερακλής - αλλά δείχνει την απέραντη αγάπη του προς τη γενέτειρα και γενικότερα την Ελλάδα, όπου οι άνεμοι του άγονου κοσμοπολιτισμού, τείνουν να ξεστρατίσουν τον άνθρωπο, απ' ότι ευγενέστερο (ήθη, έθιμα, παραδόσεις κλπ.) γέννησε αυτός ο τόπος και που αποτελεί το ιδιαίτερο εθνικό χαρακτηριστικό και το αληθινό νόημα της ζωης μας».

Τιμήθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1940, 1956, 1982), το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1974), το βραβείο Knocken και το βραβείο της Εταιρείας Σικελικών Γραμμάτων και Τεχνών (1980), το Αριστείο Γραμμάτων από την Ακαδημία Αθηνών (1982), το βραβείο του τίμιου Σταυρού του Απόστολου και Ευαγγελιστού Μάρκου από του Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής (1984), το μετάλλιο Χρυσός Πήγασος της Πανελλήνιας Eνωσης Λογοτεχνών (1989), καθώς και με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας έγινε μέλος το 1989. Πέθανε στην Αθήνα το 1991.

Το παραπάνω είναι παρμένο απο την ιστοσελίδα
http://www.deyteros.gr/writersgr/brettakos/brettakos.html

HOME | Krokeai Society, US and Canada